Γενικά τα τελευταία χρόνια είχα αρκετές απώλειες απο ανθρώπους.
Θα σταθώ σε μία, με αφορμή τον θάνατο ενός παιδιού που ταρακούνησε το τουίτερ -κ όχι μόνο.
Ο Θοδωρης.
Ο Θοδωρής όταν πέθανε ήταν 16 χρονών, τώρα θα ήταν -σχεδόν- 20.
Ο Θοδωρης ηταν ο πιο παιδικός μου φιλος.
Ο Θοδωρης ισως ειχε το πιο ωραιο χιουμορ του κοσμου.
Ο Θοδωρης ηταν φιλος.
Ο Θοδωρης μου εδινε την φανελα του οταν πηγαινα γηπεδο.
Ο Θοδωρης ηταν η χαρα του σπιτιου του.
Ο Θοδωρης ειχε ενα ατυχημα στο μπαλκονι μας οταν ηταν μωρο κ ανοιξε το κεφαλι του κ πηγαμε για ραμματα. Εμενα δεν με ειχαν παρει μαζι, ημουν κ εγω μικη τοτε.
Σε ο,τι σκεφτομουν για το μελλον μου ηταν κ ο Θοδωρης μεσα στο πλανο.
Ειχα παει σε ενα γαμο μικρη κ κουμπαρος θα ηταν ο παιδικος φιλος της νυφης κ ειχε κανει ενα βιντεο με τις στιγμες τους κ εβαλα εμενα κ τον Θοδωρη στη θεση αυτων.
Κ το ειχα σιγουρο οτι ετσι θα γινει.
Κ αρρωστησε ο Θοδωρης.
Εγω τοτε εδινα Πανελληνιες κ δεν μου ειπαν τιποτα.
Μια μετα ηρθε σπιτι η μαμα κ εκλαιγε.
Κ καπως ετσι εμαθα για τον Θοδωρη.
Λευχαιμια σου λεει.
Λιγο καιρο πριν ειχα δει ενα εργο κ μια κοπελα ειχε πεθανει απο λευχαιμια.
Παρ ολα αυτα μπηκα στο Ιντερνετ, το εψαξα ξ ειδα οτι υπηρχαν κ ανθρωποι που σωθηκαν κ καπως ετσι ξεκινησα να πιστευω οτι ο Θοδωρης θα ηταν μεσα σ αυτους.
Κ μετα αρχισα τα επανωτα λαθη.
Δεν ηθελα να πηγαινω στο νοσοκομειο γιατι οποτε πηγαινα ειχε κ αλλα παιδια με λευχαιμια εκει κ μου τους γνωριζε κ μετα απο καιρο μου ελεγε "θυμασια τον ταδε, πεθανε"
Γιατι μου τα λεει, σκεφτομουν?
Η ΗΛΙΘΙΑ, σκεφτομουν εμενα αντι γι αυτον που τα ζουσε.
Κμετα οσο παραμορφωνοταν το σωμα του κ το προσωπο του απο τα φαρμακα τον απεφευγα.
Πηγαιναμε σπιτι του κ εμπαινα στο μπανιο κ εκλαιγα.
ΠΟΣΟ ΠΑΡΤΑΚΙΑΣ ΗΜΟΥΝ
ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ
Ο Θοδωρης, μου ειχε πει η μαμα του, οταν πρωτομπηκε στο νοσοκομειο αφου του εξηγησαν ολα περι της αρρωστιας ειχε πει "ρε μαμα τι λες να γινει? Θα ζησω η θα πεθανω?"
Κ πεθανε
Κ πεθανε κ ενα κομματι ολων μας επισης
Κ οποτε πηγαινα στα μνηματα ελεγα δεν μπορει να ειναι εκει μεσα, δεν μπορει
παρακατω ειναι η γιαγια μου, δεν μπορει κ αυτος
Κ νομιζω οτι ακομα κ τωρα καμια φορα ελπιζα οτι θα μπω σπιτι του κ αντι να δω φωτογραφιες του κ το καδρο του να δω τον ιδιο
Μου χρωσταει να ειναι κουμπαρος μου
Αφου το ειχα κανονισει.
Αυτος θα ηταν κ θα μας εκανε βιντεο με το πως περνουσαμε μικρα
χωρις τις τελευταιες φωτογραφιες που φορουσες καπελα
Ετσι οπως ησουν ξανθος κ κουκλος κ σε περιμενα να μεγαλωσεις ρε να βγαινουμε
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΡΕ?
Θα σταθώ σε μία, με αφορμή τον θάνατο ενός παιδιού που ταρακούνησε το τουίτερ -κ όχι μόνο.
Ο Θοδωρης.
Ο Θοδωρής όταν πέθανε ήταν 16 χρονών, τώρα θα ήταν -σχεδόν- 20.
Ο Θοδωρης ηταν ο πιο παιδικός μου φιλος.
Ο Θοδωρης ισως ειχε το πιο ωραιο χιουμορ του κοσμου.
Ο Θοδωρης ηταν φιλος.
Ο Θοδωρης μου εδινε την φανελα του οταν πηγαινα γηπεδο.
Ο Θοδωρης ηταν η χαρα του σπιτιου του.
Ο Θοδωρης ειχε ενα ατυχημα στο μπαλκονι μας οταν ηταν μωρο κ ανοιξε το κεφαλι του κ πηγαμε για ραμματα. Εμενα δεν με ειχαν παρει μαζι, ημουν κ εγω μικη τοτε.
Σε ο,τι σκεφτομουν για το μελλον μου ηταν κ ο Θοδωρης μεσα στο πλανο.
Ειχα παει σε ενα γαμο μικρη κ κουμπαρος θα ηταν ο παιδικος φιλος της νυφης κ ειχε κανει ενα βιντεο με τις στιγμες τους κ εβαλα εμενα κ τον Θοδωρη στη θεση αυτων.
Κ το ειχα σιγουρο οτι ετσι θα γινει.
Κ αρρωστησε ο Θοδωρης.
Εγω τοτε εδινα Πανελληνιες κ δεν μου ειπαν τιποτα.
Μια μετα ηρθε σπιτι η μαμα κ εκλαιγε.
Κ καπως ετσι εμαθα για τον Θοδωρη.
Λευχαιμια σου λεει.
Λιγο καιρο πριν ειχα δει ενα εργο κ μια κοπελα ειχε πεθανει απο λευχαιμια.
Παρ ολα αυτα μπηκα στο Ιντερνετ, το εψαξα ξ ειδα οτι υπηρχαν κ ανθρωποι που σωθηκαν κ καπως ετσι ξεκινησα να πιστευω οτι ο Θοδωρης θα ηταν μεσα σ αυτους.
Κ μετα αρχισα τα επανωτα λαθη.
Δεν ηθελα να πηγαινω στο νοσοκομειο γιατι οποτε πηγαινα ειχε κ αλλα παιδια με λευχαιμια εκει κ μου τους γνωριζε κ μετα απο καιρο μου ελεγε "θυμασια τον ταδε, πεθανε"
Γιατι μου τα λεει, σκεφτομουν?
Η ΗΛΙΘΙΑ, σκεφτομουν εμενα αντι γι αυτον που τα ζουσε.
Κμετα οσο παραμορφωνοταν το σωμα του κ το προσωπο του απο τα φαρμακα τον απεφευγα.
Πηγαιναμε σπιτι του κ εμπαινα στο μπανιο κ εκλαιγα.
ΠΟΣΟ ΠΑΡΤΑΚΙΑΣ ΗΜΟΥΝ
ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ
Ο Θοδωρης, μου ειχε πει η μαμα του, οταν πρωτομπηκε στο νοσοκομειο αφου του εξηγησαν ολα περι της αρρωστιας ειχε πει "ρε μαμα τι λες να γινει? Θα ζησω η θα πεθανω?"
Κ πεθανε
Κ πεθανε κ ενα κομματι ολων μας επισης
Κ οποτε πηγαινα στα μνηματα ελεγα δεν μπορει να ειναι εκει μεσα, δεν μπορει
παρακατω ειναι η γιαγια μου, δεν μπορει κ αυτος
Κ νομιζω οτι ακομα κ τωρα καμια φορα ελπιζα οτι θα μπω σπιτι του κ αντι να δω φωτογραφιες του κ το καδρο του να δω τον ιδιο
Μου χρωσταει να ειναι κουμπαρος μου
Αφου το ειχα κανονισει.
Αυτος θα ηταν κ θα μας εκανε βιντεο με το πως περνουσαμε μικρα
χωρις τις τελευταιες φωτογραφιες που φορουσες καπελα
Ετσι οπως ησουν ξανθος κ κουκλος κ σε περιμενα να μεγαλωσεις ρε να βγαινουμε
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΡΕ?
