Κάτι μέρες σαν και αυτές.

Είναι κάτι μέρες τραγικές που πιστεύεις οτί τις ξεπέρασες αλλά δεν σ έχουν ξεπεράσει αυτές.


Κάτι μέρες που επαναλαμβάνονται με άλλα πρόσωπα και οι καταστάσεις μένουν ίδιες.
Κάτι μέρες που πνίγεσαι και κάτι άλλες που αναζητάς τον πνιγμό.
Κάτι μέρες που σε στοιχειώνουν και δεν μπορείς να τις αποφύγεις όταν δεις ότι ξαναέρχονται.
Κάτι μέρες με βροχές και καταιγίδες και είναι οι μόνες μέρες που δεν θα έχεις ομπρέλα.
Κάτι μέρες ύπουλες στοχεύοντας να σε ξεκάνουν.
Κάτι μέρες σαν και αυτές που έφυγαν και θα ξαναέρθουν.
Κάτι μέρες σαν ένα δωμάτιο άδειο με άσπρους τοίχους και χωρίς παράθυρα.
Κάτι μέρες ξένες και εχθρικές αλλά τόσο γνωστές και γνώριμες σε όλους.
Κάτι μέρες που και το άσπρο γίνεται μαύρο και το ροζ γίνεται μωβ.
Κάτι μέρες που όλοι είναι "αλλού" και εσύ ψάχνεις τις λύσεις για να μην σε πάρουν από κάτω.
Κάτι μέρες που ο χρόνος δεν φτάνει για τίποτα και κάτι άλλες που ο χρόνος δεν περνάει.
Κάτι μέρες σαν τρακαρισμένα αυτοκίνητα χωρίς θύματα.
Κάτι μέρες που δεν βλέπεις καθαρά ακόμα και με γυαλιά.
Είναι κάτι μέρες που ακόμα και οι γνωστοί σου φένονται άγνωστοι και οι φίλοι αποξενωμένοι.
Κάτι μέρες...


Είναι κάτι μέρες,σαν και αυτές, που δεν μπορώ να καταλάβω αν φταίνε οι μέρες και οι καιροί ή αν φταίω εγώ που δεν προσπαθώ να τις αλλάξω!