Κέικ.

Άρχισα να ετοιμάζω την λίστα από τα υλικά που χρειάζομαι για να κάνω κεικ.Παίρνω τη λίστα κ πάω στο σούπερ μάρκετ.
Φοράω σκισμένο τζιν κ θυμάμαι...
Φτάνω στο σταντ με τα σοκολατοειδή,κάτω απ τις μαύρες σοκολάτες βρίσκονται οι τομπλερόν, τις βλέπω,βάζω μία στο καλάθι κ θυμάμαι...
Πηγαίνω να βρω γάλα, ακριβώς δίπλα είναι τα Μίλκο, βάζω ένα στο καλάθι κ θυμάμαι...
Έρχεται η ώρα για το ταμείο,δίνω τη σειρά μου στην κύρια από πίσω μου για να έχω χρόνο να θυμηθώ κ άλλα...
Γυρνάω σπίτι κ αφελώς ψάχνω δύο χέρια να χαιρετάνε απ τη γωνία...
Ανεβαίνω στο σπίτι, βάζω τα πράγματα στο ψυγείο κ κρατάω έξω την τομπλερόν κ το Μίλκο.
Τι μπορεί να σου κάνουν μία τομπλερόν κ ένα Μίλκο, να σε πιάσει κρίση πανικού, να έχεις μια ευφορία που λείπει απ τη ζωή σου τελευταία, ένα χαμόγελο κ κάτι γραμμάρια παραπάνω...
Όσο να λιώσει η σοκολάτο στο μπρίκι βάζω ραδιόφωνο, Ερωτικό 94.8 γιατί με την καρδιά ακούς καλύτερα...
Μα είναι δυνατόν όλα τα τραγούδια να γράφτηκαν για μας??
Βάζω το κέικ στο φούρνο...

Αυτή τη φορά το κέικ δεν το έκαψα γιατί δεν απορροφήθηκα στο τηλέφωνο κ στη φωνή του.
Το έβγαλα στην ώρα του.

Το καμένο το έτρωγα με μεγαλύτερη ευχαρίστηση, παρά ταύτα...