Ει, εσενα που σε ειδα το καλοκαιρι
και μιλησαμε στο ακουα
και μετα σου γυρισα την πλατη
και συνεχεια με σκουντουσε ο φιλος σου
και η φιλη μου δεν καταλαβε τιποτα
και την αλλη μερα την εβριζα
και νομιζω σε ξαναειδα και στη Θεσσαλονικη
εβγαινες απ το αυτοκινητο
μετα δεν ειδα τι εκανες
και ενα βραδυ στη βαλαωριτου περνουσες εξω απο το παρτιζαν
ειχε φωτορυθμικα και δεν ειδα καλα
πρεπει να φορουσες κ φουλαρι
και την τελευταια φορα στο κοσμος
που αν δεν ηταν μπροστα μου η οικογενεια με τα καροτσια θα ειχα ερθει
ετσι για το γαμωτο
ετσι γιατι περασαν 9μηνες και οποτε το θυμαμαι
μετανιωνω που ειμαι τοσο ανασφαλης
γιατι αν δεν ημουν δεν θα γυρνουσα την πλατη.
και τωρα που το σκεφτομαι
μπορει να μην σε ξαναειδα καμια φορα
μονο εκεινη στο ακουα
ολες τις αλλες μπορει να το φανταστηκα.
και ας εχουν γινει τοσα απο περισυ το καλοκαιρι
φετος ξαναελα εκει που βρεθηκαμε
οχι για να παντρευτουμε
απλα θελω να ξορκισω την ανασφαλεια μου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
και ποιος ξερει, ισως καταληξετε παντρεμενοι :)
άμα ξορκίζονταν έτσι η ανασφάλειες.. θα ήταν όλα τόσο πιο εύκολα.. :/
Δημοσίευση σχολίου