Καληνύχτα.

Το
Έχω
Ξαναπεί
Αλλα
Είχα
Την
Ανάγκη
Να
Το
Ξαναγραψω.

Η
Ζωη
Είναι
Για
Σήμερα.
Μόνο!

Ζησ'την τώρα που σου κάθεται.
Με λεφτά ή χωρίς.
Σ όποιον αρεσουμε
Για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε!

Προβλημα μου.

Μπαινω παντα στη διαδικασια της αναλυσης.
Να αναλυσω τις κουβεντες.
Τις λεξεις μεμονωμενες.
Τους χρονους.
Τις παυσεις.
Τις μικρες και τις μεγαλες.
Η καθε μια εχει τη σημασια της.
Και μετα τα μηνυματα.
Τις τελειες.
Πολλες η λιγες?
Και τις εκφρασεις.
Τις κινησεις.

Και μετα την αναλυση και το κεφαλι καζανι
σκεφτομαι
"υπαρχει κανεις που πραγματικα κανει τα παντα με καποιο λογο και σκοπο?"
Η πολυ αναλυση φερνει κουραση
και συνηθως λαθος συμπερασματα.

Κουσουρι χρονων,
δεν νομιζω να το κοψω ποτε.
Απλα να,
για μια φορα θα γουσταρα πολυ
να μην με νοιαζει αν οι τελειες θα ειναι 3 η 1
και αν θα γραφει "τα λεμε" αντι για "θα τα πουμε"

και στη τελικη
και εγω που σκεφτομαι πως θα μιλησω,κινηθω,γραψω
δινει κανεις σημασια??
Αυτο ειναι δικο μου προβλημα!

και παλι πισω.

Και οσο και αν ξεχνας.
Παντα υπαρχουν πραγματα να θυμιζουν.
Και οταν βρισκονται αυτα τα πραγματα
παλι κατι θα σπαει μεσα σου.
Και παντα θα κοντοστεκεσαι
και θα θυμασαι τα παντα απ την αρχη
αλλα σ εκεινο το σημειο δεν πρεπει να γυρισεις πισω
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
γιατι και να γυρισεις εισαι μονη σου
και αν δεν εισαι μονη σου
θα φταιει η λυπηση, τιποτε αλλο.
τα χουμε πει
τα χουμε ξαναπει
ΦΤΑΝΕΙ
μεινε εδω που εισαι το κερατο μου
μην γυρνας
εκανες αμαν και πως να φυγεις.
γιατι δεν δεχομαστε το να προχωρησει καποιος τη ζωη του στη τελικη?
γιατι τοσος εγωισμος?
δεν ειναι εγωισμος.
ειναι αυτο που λεει η φιλη μου "ας ειναι καλα, να μην ξερω ομως λεπτομερειες"
και αν τις μαθεις τις λεπτομερειες χωρις να το θελεις??
γιατι να ειναι τοσο δυσκολο??
γιατι βασσανιζομαστε τοσο??
γιατι τα παντα ειναι μια ερωτηση??
γιατι να μην ηταν πιο απλα??
ενα delete
ενα format
ενα paste
ενα κατι.
Τελος παντων.
θυμαμαι τις μερες "πριν ξεχασω"
και ειλικρινα δεν θελω να γυρισω.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ.

και κατι τελευταιο
δεν μ ενοχλει οτι η ζωη του προχωρησε περισσοτερο απ την δικη μου
μ ενοχλει γιατι διαπιστωνω οτι ακομα εχω μεινει σ ενα "μας" που δεν υπαρχει εδω και -πλεον- χρονια.
και το χειροτερο ειναι οτι νομιζα οτι ειχα ξεχασει.
και αυτη τη φορα δεν εχω να κατηγορησω κανεναν γι αυτο!