φευγιο.

η απογοητευση που νιωθω απ τους ανθρωπους
δεν ειναι απο ψεμματα
ουτε απο προδοσια
ουτε καν απο πισωπλατα μαχαιρωματα.

ειναι απ το οτι δεν κανουν καν τον κοπο
να μπουνε στη θεση μου
ενω τους εχω δωσει ολες τις κατευθυντηριες οδους.

κ επιμενω δεν ειναι περιεργες οι διαπροσωπικες σχεσεις
περιεργη ειμαι εγω που σε τετοιους καιρους ακομα πιστευω σε αυτες.

μαμα.

ειναι ενα απ τα τρια ατομα που οποτε κοιταω
κ την βλεπω καλα
κ να χαμογελαει
κ να κουραζεται
κ να μαλωνει
κ
κ
κ

μου φαινεται τοσο ασημαντο το να σκεφτομαι ολα τα υπολοιπα κ να αισθανομαι την καταστροφη του κοσμου κατω απ τα ποδια μου.

Η μαμα μου.
Εχει γενεθλια σημερα.
Θα ηθελα να σταματησει ο χρονος γι αυτην.
Τρεμω την στιγμη που θα ανταλλαξουμε ρολους κ θα ειμαι εγω αυτη που θα πρεπει να την φροντιζει.
Οχι εγωιστικα αλλα ετσι θελω να ειναι παντα, ετσι, μαμα.

πολυ σημασια.

το ξερω οτι στο μελλον θα μετανοωσω για πολλα απ οσα -αυθορμητα- λεω κ κανω
κ οτι θα μαθω καποια στιγμη να μετραω μεχρι το 10 πριν πω αυτα που θελω

αλλα μεχρι τοτε θα πρεπει να μαθω να χανω αυτους που θελω να κρατησω
κ να κραταω αυτους που δεν κανουν καμια διαφορα τριγυρω

γιατι μπορει να λενε οτι ο χρονος ειναι αυτος που καθοριζει την σημαντικοτητα κ την σημασια μιας σχεσης
αλλα η μεχρι τωρα εμπειρια μου, μου εχει αποδειξει οτι η πρωτη εντυπωση μπορει να αλλαξει στη πορεια αλλα αν φευγοντας παρατηρησεις ειναι κ αυτη που μενει στο τελος



κ καθως σκεφτομαι ολα αυτα κ ολους αυτους που αναφερομαι
θυμαμαι οτι σαν σημερα θα γιορταζε κ πιθανον να ειμασταν σπιτι του να παραγγελναμε κατι κ αν παιζαμε κανενα επιτραπεζιο
αλλα δεν ειναι εδω κ αν ηταν θα ηταν μεγαλος για επιτραπεζια
κ οσο θυμαμαι τον Θ. τοσο ασημαντα μου φαινονται ολα τα παραπανω τελικα.